W spektaklu „Black SQR” w reż. Dawida Żakowskiego & Sztuka Nowa „Czarny kwadrat na białym tle” Kazimierza Malewicza został potraktowany w sposób dosłowny, czyli jako przestrzeń, w którą wylewa się czerń, i w której wszystko zaczyna się od zera.
Na białym tle podłogi baletowej została wyklejona czarną taśmą przestrzeń (4 m na 4 m), do której zostało zaproszonych 5 performerów. Przez kilka miesięcy projekt ten żył swoim wewnętrznym życiem, bez żadnej struktury, ani funkcji. Nie było przygotowanego scenariusza, ani performatwnego celu. Odbywały się za to cykliczne 3/4-godzinne sesje, podczas których 5 performerów (2 kobiety i 3 mężczyzn), poddawani byli „instrukcjom” narzucanym z zewnątrz. Poprzez użycie ciał, ruchu i elementów kompozycyjnych dokonywali improwizacji. „Instrukcje” miały charakter bodźców odnoszących się do „Suprematyzmu”, czyli do wspomnianego rosyjskiego ruchu artystycznego, na czele którego stał Kazimierz Malewicz, skupionego na podstawowych formach geometrycznych, takich jak koła, kwadraty, linie i prostokąty, malowanych w ograniczonej gamie kolorów. Performerzy podczas sesji, improwizując w czarnym kwadracie, poddawani bodźcom sensualny, dźwiękowy, intelektualnym, religijnym i politycznym dokonywali na sobie procesu komponowania i dekonstrukcji.